De gemiddelde auto van vandaag bevat een verbijsterende reeks sensoren die informatie naar verschillende computers sturen om alles te controleren, van luchtinlaat tot uitstoot en motortiming. Het airconditioningsysteem van uw auto bevat ook een aantal sensoren die de werking regelen. In tegenstelling tot zuurstofsensoren, MAP-sensoren en anderen in uw auto, voeren ze echter geen informatie naar de computer. U kunt geen "code trekken" op een storing in de airconditioner.
Airconditioning componenten
Er zijn twee hoofdcomponenten die de werking van het airconditioningsysteem van uw auto regelen. De eerste en belangrijkste is de AC-compressor. Dit onderdeel is verantwoordelijk voor het onder druk zetten van het systeem tijdens bedrijf. Het past zich ook aan op basis van uw invoer - wanneer u de temperatuur in de cabine wijzigt via het bedieningspaneel van de HVAC. De koppeling bedient de compressor op basis van uw instellingen (maar het "detecteert" niet echt of het systeem werkt of niet).
Het tweede onderdeel is het koppelingscyclusschakelaar. Dit is een veiligheidsschakelaar die is ontworpen om het systeem uit te schakelen als er niet genoeg koelmiddel is voor een veilige werking. Het is ook ontworpen om de temperatuur in de verdamperkern van uw auto te controleren om ervoor te zorgen dat ze niet laag genoeg dalen om de hele kern te bevriezen (waardoor de AC-werking zou stoppen).
Beide componenten spelen een rol bij het bewaken en besturen van de temperatuur, maar geen van beide componenten geeft deze informatie door aan de computer van de auto. Diagnose van een probleem met een airconditioner in de auto vereist een professionele diagnose van de symptomen (blazen van hete lucht, helemaal niet blazen, lawaai van de compressor, enz.), En vervolgens een volledige inspectie van het volledige systeem in combinatie met een controle van de koelmiddelniveaus, vaak met een speciale UV-kleurstof om lekkages te detecteren.