Voor het grootste deel van de twintigste eeuw liet bijna elk voertuig op de weg de motor kracht naar de achterwielen sturen. Deze opstelling is heel logisch voor ontwerpers, waarbij de achterwielen alle kracht aankunnen en de voorwielen alle sturing hanteren. Het ene systeem zou de ander niet hinderen, theoretisch zou het voertuig beter presteren en beter omgaan. Hoewel dit arrangement minder gebruikelijk wordt, implementeren veel voertuigen het nog steeds met fantastische resultaten.
Hoe werkt het?
De meest gebruikelijke installatie in een voertuig met achterwielaandrijving houdt in dat de motor aan de voorkant van de auto is aangesloten op een aandrijfas die de achterkant van de auto van stroom voorziet. Deze regeling domineerde auto's die in de twintigste eeuw werden gebouwd om verschillende redenen:
Voertuig-op-frame-voertuigen hebben meer ruimte onder het voertuig vanwege de framerails, waardoor het praktischer is om een aandrijfas onder het voertuig te laten werken. De meeste moderne auto's staan niet op een frame en hebben over het algemeen een lichter unibody-ontwerp met een lager zwaartepunt.
Zoals hierboven vermeld, zijn de achterwielen die alle kracht aankunnen met de voorwielen die alle besturing overnemen recht toe recht aan, wat betekent dat het goedkoper was om te produceren en eenvoudiger te onderhouden was.
De motor aan de voorkant van het voertuig plaatste iets substantieels voor de bestuurder en de passagiers als het voertuig iets op de grond sloeg.
Prestatievoertuigen maken vaak gebruik van achterwielaandrijving voor een consistente en scherpe bediening. In middengemonteerde en achteraan gemonteerde motorvoertuigen gaat de kracht meestal naar de achterwielen om gewicht te besparen en zet de zware motor boven de aangedreven wielen voor betere tractie. Het feit dat achterwielaandrijving al zo lang wordt gebruikt, betekent dat de technologie in de loop der jaren enorm is verbeterd. Problemen als over-sturen (de achterkant van het voertuig die in een bocht tractie verliest) en slechte tractie in gladde omstandigheden komen minder vaak voor in moderne achterwielvoertuigen.
De aandrijflijn
Per definitie sturen voertuigen met achterwielaandrijving al hun vermogen naar de wielen aan de achterkant van het voertuig. Maar welke weg is er nodig om daar te komen?
Het begint bij de motor. Brandstofverbranding in de cilinder duwt de zuigers om de krukas te laten draaien. Hiermee wordt de explosieve energie in de brandstof omgezet in rotatie-energie.
Deze energie gaat in de transmissie. De transmissie neemt de ruwe kracht van de krukas en past deze toe op verschillende overbrengingsverhoudingen, waarbij elke verschillende verhouding wordt aangeduid als een "snelheid".
- Lage motortoerentallen zorgen meestal voor meer koppel en een lagere voertuigsnelheid om de handling effectief te maken bij lage snelheden of steile hellingen.
- Hoge motortoerentallen maken meestal meer pk's, waardoor het voertuig met steeds hogere snelheden kan rijden totdat de rode lijn in de laatste versnelling wordt geraakt.
De transmissie gebruikt het motorvermogen om de aandrijfas te laten draaien. De aandrijfas is verbonden met de transmissie aan het ene uiteinde en het differentieel met het andere.
Het differentieel stuurt via een reeks versnellingen het vermogen naar de wielen. Zeer eenvoudige differentiëlen sturen stroom naar slechts één wiel, terwijl meer geavanceerde differentiëlen alleen de juiste hoeveelheid stroom naar elk wiel sturen. Wielen moeten met verschillende snelheden kunnen ronddraaien om de tractie rond de bochten te behouden.
De wielen zijn het einde van de lijn op de aandrijflijn. Ze worden aangedreven door assen die zich uitstrekken vanaf het differentieel. Banden gemonteerd op de rand van het wiel pakken de grond en bepalen uiteindelijk hoeveel van het vermogen het voertuig vooruit laat rijden.
Welke voertuigen gebruiken achterwielaandrijving?
Grote sedans en gezinsauto's: Hoewel veel grote auto's en bestelwagens voorwielaandrijving of vierwielaandrijving gebruiken, komen veel sedans en wagens van de middelmaat en groter achterwielaandrijving.
Vrachtwagens en SUV's: De meeste body-on-frame vrachtwagens en SUV's maken standaard gebruik van achterwielaandrijving. De meeste hebben een optie voor vierwielaandrijving. Commerciële vrachtwagens en bestelwagens gebruiken ook achterwielaandrijving.
Sport- en prestatieauto's: Veel autoliefhebbers geven nog steeds de voorkeur aan voertuigen met achterwielaandrijving voor hun rijgedrag en vermogensafgifte.
Werkt achterwielaandrijving zoals ik het nodig heb?
Momenteel wordt achterwielaandrijving het meest gezien in prestatiegerichte voertuigen. Van de Scion FR-S tot het verbluffende staaltje engineering dat de McLaren P1 is, achterwielaandrijving biedt de benodigde prestaties en handling die fabrikanten willen in hun auto's. Als een van de snelste auto's ooit gemaakt is, met alleen de nieuwste autotechniek en een hybride aandrijving, achterwielaandrijving implementeert, dan zijn er uiteraard voordelen bij achterwielaandrijving bij het nastreven van snelheid.
In sommige situaties is achterwielaandrijving misschien niet de beste keuze. In gebieden met minder stabiel wegdek of besneeuwde klimaten zou een platform met vierwielaandrijving idealer kunnen zijn. Auto's en vrachtwagens die achterwielaandrijving hebben met de motor vooraan, hebben vaak last van slechte tractie onder gladde omstandigheden. Sommige bestuurders voegen gewicht toe aan de achterkant van het voertuig om meer massa over de achterwielen te plaatsen. Zaken als overstuur worden ook verergerd door gladde omstandigheden.
Met krachtige auto's zoals de Ferrari F12 TDF met achterwielaandrijving met geweldige resultaten, is het duidelijk dat er een plaats is waar het aandrijflijnarrangement naar nieuwe hoogten kan worden gebracht. Hoewel het voor elke auto niet logisch is, is achterwielaandrijving voor veel toepassingen standaard en om een goede reden standaard.