Run-Flat banden, zoals hun naam al aangeeft, kunnen het gewicht van een voertuig zonder lucht helemaal dragen. Dit beschermt de velgen van een voertuig en maakt het repareren van de band aanzienlijk eenvoudiger. Een leeggelopen Run-Flat-band kan de chauffeur nog steeds thuisbrengen of naar een veilige plek waar het wiel kan worden verwisseld. Een Run Flat-band kan gemiddeld 100 mijl meegaan nadat hij leeggelopen is, en het wordt geadviseerd dat het voertuig onder 50 mph blijft zodra de lucht begint de band te verlaten.
Wat maakt het mogelijk?
Sinds de jaren 1930, is er geëxperimenteerd met het idee van een band die zou functioneren, zelfs nadat een lekke band is opgetreden. Er zijn verschillende manieren om dit te bereiken, met voors en tegens voor elke methode:
Gestructureerde banden met dikkere zijwanden om het gewicht van het voertuig te houden.
- Pro: Gemakkelijk te vervangen als deze beschadigd is. Kosteneffectief alternatief voor reservewiel.
- Con: Nutteloos als zijwandschade de deflatie veroorzaakte. De afhandeling van het voertuig negatief beïnvloeden.
Materiaal bevestigd aan het wiel onder de band dat het gewicht van het voertuig ondersteunt.
- Pro: sterker en het voertuig kan op een hogere snelheid rijden met dit type. Kan in een gewone band worden geplaatst.
- Con: Werkt niet goed met kleine wielen of low-profile banden.
Zelfsluitende banden die een beperkte hoeveelheid lucht laten ontsnappen in het geval van een lekke band.
- Pro: Goedkoper dan gestructureerde runflat-banden en effectiever om niet lek te raken dan normale banden. Voer meer uit als een normale band.
- Con: Reageert als een normale band op grote lekke banden of ernstige bandschade. Geeft niets als er helemaal geen lucht meer in de band is.
Welke toepassingen hebben ze?
Gepantserde auto's en militaire voertuigen. Heavy-duty pantserwagens voor zowel civiel als overheidsgebruik voeren run-flat banden uit. Militaire voertuigen gebruiken ook platte wielen om te werken in gebieden waar het vervangen van een opgeblazen band gevaarlijk zou zijn. Voor deze toepassing is het type runflat-band bijna altijd het tweede type met toegevoegd materiaal dat aan het wiel zelf is bevestigd.
Voertuigen zonder reservewiel. Veel moderne auto's komen uit de fabriek zonder reserveband en hebben standaard runflatbanden. Deze gebruiken bijna altijd het type run-flats waar de band zelf het gewicht van het voertuig ondersteunt in het geval van een lekke band.
Voertuigen in gebieden waar een lekke band waarschijnlijk is of wegkanten slecht uitgerust zijn voor het wisselen van wiel. Mensen die op zeer rotsachtige wegen of op plaatsen waar er weinig of geen ruimte is om te stoppen in het geval van een lekke band (zoals in bergachtige gebieden) kunnen veel baat hebben bij deze technologie. Zelfsluitende banden en gestructureerde banden zijn de gebruikelijke keuzes voor dit doel, omdat ze in elk voertuig kunnen worden geïnstalleerd en ook zonder speciale apparatuur kunnen worden geïnstalleerd.
Hoe bruikbaar zijn Run-Flat banden voor de gemiddelde bestuurder?
Hoewel Run Flat-banden voor de meeste mensen op de weg geen noodzaak zijn, kunnen ze zeker een zeer handige functie zijn. Veel voertuigen komen om die reden uit de fabriek met Run-Flats. Fabrikanten redeneren dat het elimineren van de noodzaak voor het wisselen van wielen aan de kant van de weg hun klanten veiliger houdt. Voor pendelaars is er geen significant nadeel aan Run-Flat-banden afgezien van de extra kosten.
Sportwagenchauffeurs en iedereen met een enthousiaste rechtervoet willen misschien Run-Flat-banden vermijden, omdat ze slechter presteren dan normale banden op een baan. Run-Flats wegen meer en hebben een ongewoon stijve zijwand. Warriors van het weekend kunnen hun Run-Flats heel gemakkelijk wisselen met slick-racebanden op de baan, waardoor ze zelfs voor dat type consument haalbaar zijn.