De meeste moderne voertuigen gebruiken een remsysteem bestaande uit schijfremmen. Ze worden zo genoemd omdat ze kracht gebruiken op schijven die aan de wielen zijn bevestigd om een auto te vertragen en te stoppen. In vergelijking met trommelremmen zorgen schijfremmen voor meer remkracht en oververhitten niet zo snel bij intensief gebruik. Terwijl sommige voertuigen op instapniveau trommelremmen op de achterwielen gebruiken, worden schijfremmen met vier wielen algemeen aangetroffen op alles van familiesedans tot vrachtwagens tot krachtige sportwagens.
Onderdelen waaruit het schijfremsysteem bestaat
Rotor: Ronde schijf vastgeschroefd aan de wielnaaf die draait met het wiel. Rotors zijn meestal gemaakt van gietijzer of staal, maar sommige zeer high-end auto's gebruiken een koolstof-keramische rotor. Rotors kunnen worden gesleufd of geboord voor een betere warmteafvoer.
Remblokken: Component die in de rotor duwt, waardoor de wrijving ontstaat die een auto vertraagt en stopt. Ze hebben een metalen gedeelte, een schoen en een voering die aan de schoen is bevestigd. De voering is wat daadwerkelijk in contact komt met de rotor en slijt weg bij gebruik. Voeringen zijn gemaakt van verschillende materialen en vallen in drie categorieën: organisch, semi-metallisch en keramiek. Het gekozen voeringmateriaal heeft invloed op de lengte van de remtijd, de hoeveelheid geluid die wordt gehoord wanneer de remmen worden gebruikt en hoe snel de remmen een auto tot stilstand brengen.
Zuiger: Cilinder aangesloten op de hydraulica van het remsysteem. De zuiger beweegt de remblokken in de rotor wanneer de bestuurder op het rempedaal drukt. Sommige remsystemen hebben een enkele zuiger die beide blokken beweegt, terwijl andere twee zuigers hebben die de remblokken van elke kant van de rotor duwen. Anderen hebben nog steeds vier, zes of zelfs acht zuigers voor een hogere remkracht, ten koste van de extra kosten en complexiteit.
remklauw: Behuizing die over de rotor past en de remblokken en zuigers vasthoudt, evenals kanalen voor remvloeistof. Er zijn twee typen remklauwen: zwevend (of schuivend) en vast. Zwevende remklauwen "zweven" over de rotor en hebben alleen zuigers aan één kant. Wanneer de bestuurder op de remmen drukt, drukken de zuigers de remblokken aan één zijde in de rotor, waardoor de remklauw over de remzolen schuift, zodat de remblokken aan de niet-zuigerzijde van de remklauw ook contact maken met de rotor. Vaste remklauwen zijn vastgeschroefd en hebben in plaats daarvan zuigers aan weerszijden van de rotor die bewegen wanneer de bestuurder de remmen gebruikt. Vaste remklauwen passen de remdruk gelijkmatiger toe en klemmen de rotor steviger vast, maar zwevende remklauwen bevinden zich op de meeste auto's en zijn perfect geschikt voor dagelijks gebruik.
sensoren: Sommige voertuigen hebben remmen met sensoren die in de remblokken zijn ingebouwd, zodat de bestuurder weet wanneer de remblokken versleten zijn. Andere remsensoren spelen een rol in het ABS-systeem van het voertuig.
Hoe schijfremmen werken
De remmen moeten onmiddellijk reageren. Wanneer de bestuurder op het pedaal drukt, brengt een zuiger in de hoofdremcilinder de hydraulische vloeistof in de remleidingen onder druk, waardoor de zuigers worden verplaatst en de blokken in de rotor worden geduwd. Hoe harder de bestuurder op het pedaal drukt, hoe groter de druk in de remleidingen zal zijn en hoe harder de remblokken de rotor inknijpen. De afstand die de pads verplaatsen is klein - slechts enkele millimeters - en moet zich terugtrekken in de remklauwen zodra de bestuurder het pedaal uitschakelt.
Slijtage aan schijfremmen
Zelfs in normale rijscenario's gaan schijfremsystemen om met grote stress en hitte, en in de loop van de tijd zullen bepaalde componenten moeten worden vervangen. De remblokken moeten het vaakst worden vervangen. Wanneer dat gebeurt, hangt dit af van uw specifieke rijgewoonten en het materiaal waaruit de remblokjes zijn gemaakt, maar dit varieert van 25.000 tot 70.000 km. Remrotors gaan vaak tussen de 50.000 en 70.000 mijl (en soms meer) mee, maar kunnen beschadigd raken als ze oververhit raken of als remblokken niet tijdig worden vervangen. Remvloeistof is de levensader van het hele remsysteem, dus controleer het elke 24.000 tot 36.000 mijl, of onmiddellijk als u een lek vermoedt. Zuigers en remklauwen moeten de hele levensduur van het voertuig duren, tenzij er een mechanisch probleem is, ze worden beschadigd door puin of bij een botsing, of als ze vastlopen als gevolg van inactiviteit.
Symptomen van problemen met schijfremmen
Enkele moeilijk te negeren symptomen laten een bestuurder weten dat er een probleem is met hun remmen:
Piepend geluid: Terwijl het remblokmateriaal slijt, begint een metalen slijtage-indicator in de pad in contact te komen met de rotor, waardoor een hoog piepend geluid wordt geproduceerd. Het vervangen van de remblokken lost meestal het geluid op, maar het kan ook worden veroorzaakt door wegresten in de remklauw.
Schudend of pulserend pedaal: Als het rempedaal pulseert of trilt wanneer u erop drukt, is de kans groot dat uw rotors kromgetrokken zijn. Remrotors zijn bedoeld om perfect vlak te zijn en een ketting kan zich vormen door overmatig gebruik of oververhitting. Rotors kunnen soms opnieuw worden aangebracht om ze weer glad te maken, hoewel directe vervanging vaak een vergelijkbare en veiligere optie is.
Sponzig of langzaam rempedaal: Het rempedaal moet goed aanvoelen, met remkracht die overeenkomt met de hoeveelheid druk die op het pedaal wordt uitgeoefend. Als het pedaal sponzig of lager aanvoelt dan normaal, is dit vaak een teken van vervuilde remvloeistof of een lek in het systeem. Lucht of water in de vloeistof vermindert de werkzaamheid ervan en een lek is een serieus probleem. Laat een monteur de vloeistof doorspoelen of inspecteer het systeem op lekkage om de volledige remkracht te herstellen.
Remmen zijn aantoonbaar het belangrijkste veiligheidssysteem in elke auto en schijfremmen zorgen voor sterke, betrouwbare en langdurige remprestaties. De kans is groot dat uw auto ze gebruikt, dus blijf op de hoogte van ongebruikelijke symptomen die erop kunnen wijzen dat een onderdeel moet worden vervangen.